Tkaniny o splotach złożonych
Tkaniny o splotach zasadniczych i pochodnych powstają tylko z jednej warstwy osnowy i wątku. W celu uzyskania tkanin grubszych, cieplejszych, a jednocześnie bardziej miękkich i podatnych do układania się lub tkanin o specjalnych efektach tkackich, stosuje się większą liczbę warstw osnowy albo wątku. Tworzone w ten sposób sploty są nazywane splotami złożonymi.
Do najczęściej spotykanych tkanin wykonanych splotami złożonymi należą:
• tkaniny z dodatkową warstwą osnowy lub wątku — w tkaninach tego typu występują dwie warstwy nitek osnowy lub dwie warstwy nitek wątku (można uzyskiwać tkaniny o różnych właściwościach prawej i lewej strony);
• tkaniny dwuwarstwowe (podwójne) — tkaniny te są złożone jakby z dwóch oddzielnych tkanin, złączonych w czasie tkania dodatkową osnową lub dodatkowym wątkiem (tkaniny tego typu wykonuje się np. z wełny w celu uzyskania szczególnie dobrej izolacyjności cieplnej);
• tkaniny pikowe — powstają przy zastosowaniu dwóch warstw osnowy i dwóch warstw wątku, przy czym osnowa jednej z warstw składowych spełnia dodatkowo rolę łączącą dwie warstwy w ten sposób, że przechodzi przez nitki wątku drugiej warstwy — po prawej stronie tkaniny występują charakterystyczne bruzdy, po lewej zaś są widoczne długie przeploty nitek osnowy;
• tkaniny ozdobne tkane — tkaniny tego typu mają na jednej lub obydwu powierzchniach wykonane techniką tkacką drobne wzory, przypominające haft; zalicza się do nich tkaniny broszowane i lansowane (wykonuje się je z bawełny i jedwabi do wyrobu sukienek, bluzek, krawatów);
• tkaniny z okrywą pętelkową (frotte) — powstają przy użyciu dwóch osnów, z których jedna silnie naprężona tworzy tkaninę podstawową, natomiast druga luźna formuje pętle; pętle mogą być równomiernie rozrzucone lub zgrupowane, tworząc deseń (są używane na ręczniki, prześcieradła, płaszcze kąpielowe, ponieważ łatwo chłoną wodę);
• tkaniny z okrywą włosową mają na powierzchni warstwę krótkich włókien, zwanych runem, które może być utworzone z dodatkowego wątku lub z dwóch osnów: podstawowej i luźno skręconej runowej;
• tkaniny ażurowe (sploty gazejskie) — w tkaninach tych występują dwa układy nitek osnowy, które okręcają się nawzajem, tworząc prześwity (w zależności od sposobu okręcania osnów uzyskuje się różne tkaniny ażurowe).
Tkaniny broszowane są wykonywane na splocie płóciennym dodatkową nitką wątku, przy czym nitki zdobiące nie są przeciągnięte przez całą szerokość tkaniny, lecz przebiegają tylko w granicach wzoru. Po prawej stronie tkaniny jest widoczny wzór, który wygląda jak haftowany na tkaninie, po lewej zaś punkty zamocowania nitek zdobiących.
Tkaniny lansowane różnią się od broszowanych tym, że nitka tworząca wzór (wątek lub osnowa) biegnie luźno przez całą szerokość lub długość tkaniny po lewej stronie od jednego fragmentu wzoru do drugiego.
Tkaniny z okrywą włosową (tkaniny runowe) utworzone z dodatkowego wątku noszą nazwę welwetów lub kordów. Tkaniny runowe o bardzo niskiej i delikatnej okrywie włosowej wykonane z jedwabi noszą nazwę welurów. Gdy okrywa włosa jest nieco wyższa, tkaniny te są nazywane aksamitnymi. Aksamity są wykonywane z bawełny oraz włókien sztucznych i syntetycznych. Tkaniny o wysokiej okrywie (ponad 1,5 mm) nazywa się pluszami. Plusze wytwarza się z wełny, włókien sztucznych i syntetycznych lub mieszanek tych włókien. Imitacją aksamitu lub zamszu jest tzw. dywetyna. Jest to tkanina bawełniana o osnowie silnie skręconej, natomiast grubszym i słabo skręconym wątku, wykonana splotem atłasowym.