Inne materiały odzieżowe
Istnieje wiele innych, mniej popularnych materiałów, które można wykorzystywać do produkcji odzieży. Należy do nich zaliczyć: laminaty włókiennicze, materiały powlekane, folie odzieżowe, błony włókiennicze papieropodobne i foliopodobne, filce, wyroby wielowarstwowe i inne. W zależności od obowiązującej mody oraz specjalnego przeznaczenia materiały te mogą być wykorzystywane w różnym stopniu. Oprócz nich istnieją wyroby włókiennicze, których wykorzystanie w charakterze materiałów odzieżowych jest niewielkie, natomiast odgrywają istotną rolę w życiu codziennym, służą upiększaniu wyrobów odzieżowych i mogą być stosowane jako dodatki krawieckie. Należy do nich zaliczyć: plecionki, siatki, tiule, koronki, nici do szycia, watę i inne. Odrębną rolę, jako materiały odzieżowe, odgrywają skóry i futra, w szczególności zalecane obecnie ze względów ekologicznych futra sztuczne.
Laminaty włókiennicze
Laminaty włókiennicze powstają przez trwałe połączenie za pomocą klejenia, zgrzewania lub pikowania kilku warstw płaskiego wyrobu włókienniczego, np. tkaniny, dzianiny, włókniny lub przędziny, z warstwą pianki z tworzywa syntetycznego, najczęściej pianki poliuretanowej. Grubość pianki zależy od przeznaczenia laminatu i wynosi najczęściej 1,0 -r-2,5 mm. Im grubsza pianka, tym laminat jest sztywniejszy. Najprostszy laminat tworzy układ dwuwarstwowy, składający się z wyrobu włókienniczego i pianki.
Laminaty są materiałami sztywnymi i nie mają właściwości przylegania do figury. Są lekkie i charakteryzują się dużą odpornością na mięcie, dobrą izolacyjnością cieplną oraz dobrą stabilnością wymiarową. Z laminatów klejonych lub zgrzewanych można wytwarzać odzież wierzchnią. Z laminatów pikowanych wykonuje się odzież sportową, rękawice, śpiwory, podpinki itp.
Folie odzieżowe i materiały powlekane
Folie odzieżowe stosuje się jako materiał do wyrobu odzieży chroniącej od deszczu, takiej jak: płaszcze, peleryny, kaptury, kurtki, oraz fartuchów ochronnych dla pracowników narażonych na działanie wody lub różnych związków chemicznych. Najczęściej w tym celu stosuje się folię otrzymywaną ze zmiękczonego polichlorku winylu. Zaletą wyrobów odzieżowych z folii jest ich lekkość, wodochronność i łatwość oczyszczania powierzchni. Podstawową ich wadą jest to, że są nieprzewiewne, nie przepuszczają powietrza i pary wodnej. Para wodna, powstająca z parowania potu, skrapla się na wewnętrznej powierzchni folii, co powoduje, że odzież noszona pod folią jest zraszana wilgocią. Ponadto, ze względu na trudność odprowadzenia wilgoci, a stąd i ciepła z powierzchni ciała, oraz trudność w oddychaniu przez skórę, mogą występować zaburzenia procesów fizjologicznych. Odzież z folii jest więc niehigieniczna i nie wskazane jest nadmierne korzystanie z niej.
Obecnie folie odzieżowe zyskują nowe zastosowania jako materiał do wyrobu odzieży stykającej się bezpośrednio z ciałem i przylegającej ściśle do ciała. Tworzywami wykorzystywanymi w tym celu są lateksy syntetyczne oraz folie termoplastyczne.
Materiały powlekane otrzymuje się przez nałożenie warstwy tworzywa sztucznego na powierzchnię podłoża. Do powlekania wykorzystuje się żywice syntetyczne, lateksy z kauczuku naturalnego i syntetycznego oraz tworzywa termoplastyczne. Na podłoża stosuje się tkaniny, dzianiny, włókniny z włókien naturalnych (najczęściej bawełny), włókien sztucznych (wiskozowych) oraz syntetycznych (najczęściej poliamidowych i poliestrowych).
Przykładem tkaniny poliamidowej powlekanej żywicą syntetyczną jest ortalion, używany na okrycia przeciwdeszczowe. Dużą odporność na działanie wody wykazują tkaniny powlekane lateksami, tzw. gumowane, a także powlekane polichlorkiem winylu lub poliuretanem. Do materiałów powlekanych zalicza się materiały produkowane jako skóropodobne.