Właściwości konfekcyjne materiałów odzieżowych.
Właściwościami konfekcyjnymi interesuje się głównie przemysł odzieżowy. Wynikają one głównie z procesów technologicznych wytwarzania odzieży i jednocześnie decydują o przebiegu tych procesów.
Przy modelowaniu, wyborze fasonu, liczbie i rodzaju zaszewek oraz linii cięć istotną właściwością okazuje się sztywność i układalność tkanin. Tkaniny sztywne źle się układają, trudno tworzą miękkie linie, a odzież z nich źle przylega do figury i utrudnia ruchy ciała.
Przy rozkroju najistotniejszą właściwość konfekcyjną stanowi wygląd powierzchni materiału, np. tkaniny pokryte włosem należy układać w warstwy tak, aby włos w każdej warstwie biegł w identycznym kierunku, szablony należy układać w taki sposób, by w wykrojonych elementach włos układał się w dół. Podobnie tkaniny o dużych wzorach, w kratkę lub w pasy wymagają specjalnego układania szablonów, co może przyczyniać się do dużego zużycia surowca.
Przy rozkroju istotną właściwością jest także rozciągliwość i śliskość materiału. Tkaniny o dużej rozciągliwości i śliskości łatwo przemieszczają się w warstwach, powodując deformację wykrojonych elementów. Muszą więc być układane w mniej licznych warstwach i ostrożnie krojone.
Istotną cechą jest także grubość i gęstość materiału. Tkaniny grube i o dużej gęstości lub o silnej apreturze przysparzają trudności przy rozkroju.
Przy szyciu istotna jest skłonność do strzępienia się materiału. Łatwiej strzępią się tkaniny z dodatkiem włókien syntetycznych, z nitek sztywnych, niesprężystych, mocniej skręconych, gładkich, o splotach atłasowym i skośnym, gładko wykończone. W przypadku tych tkanin należy używać dwukrotnie szerszych szwów lub obrzucać je, co zwiększa zużycie materiałów i pracochłonność.
Przy szyciu ważna jest także zdolność rozsuwania się nitek. Najbardziej rozsuwają się tkaniny z gładkich nitek i o rzadkim przeplocie. W takich przypadkach należy poszerzać szwy i zwiększać gęstość ściegów.
Przy obróbce cieplno-wilgotnej (np. prasowanie) należy uwzględnić właściwości termiczne materiałów. W podwyższonej temperaturze i pod wpływem wilgoci materiały włókiennicze zachowują się różnie, np. wyrobom wełnianym łatwo nadać kształt pod wpływem ciepła i wilgoci. Należy przy tym uwzględnić także odporność tkanin na temperaturę, np. maksymalne temperatury prasowania wynoszą dla: lnu — 210°C, bawełny — 210°C, wełny — 160°C, włókien wiskozowych i włókien syntetycznych — przeciętnie do 120°C.