Specjalne metody tkania
■ Jedną z metod nadania tkaninie formy barwnej jest zastosowanie różnych kolorów nitek wątku i osnowy. W ten sposób powstają tkaniny kolorowo tkane. Wzór barwny, który uzyskuje się, jest ściśle związany z rodzajem zastosowanego splotu oraz liczbą kolorów nitek i ich sekwencją w osnowie i wątku. Do najbardziej znanych wzorów, tworzących dwukolorową kratkę, należy zaliczyć pepitę, kurzą stopkę oraz Prince de Galles (czyt. pręs de gal). Dwa ostatnie wzory stosuje się głównie do tkanin wełnianych i wełnopodobnych.
■ Tkaniny o bardzo dużych wzorach wykonuje się na tzw. maszynach żakardowych. Są to tzw. tkaniny żakardowe, wykonywane splotami skośnymi i atłasowymi oraz pochodnymi od tych splotów. Mogą być utworzone z jednej warstwy osnowy i wątku lub też z dodatkowymi układami osnów i wątków. Mogą być wykonywane z nitek w jednym kolorze lub z nitek w kilku kolorach. Tkaniny żakardowe są wykonywane z lnu, bawełny, włókien sztucznych i syntetycznych. Wykorzystuje się je na bieliznę stołową, na pokrycie kołder, na ręczniki oraz jako tkaniny dekoracyjne i odzieżowe. Przykładem jednobarwnej tkaniny żakardowej jest adamaszek. W adamaszkach tło jest wykonane splotem atłasowym, natomiast motyw wzoru splotem satynowym lub odwrotnie. Adamaszki jedwabne stosuje się na pokrycia kołder, mebli oraz na szaty kościelne. Tkaniny żakardowe przetykane przędzą metalową noszą nazwę brokatów, które są traktowane jako bogate i strojne tkaniny.