Nitki z włókien ciągłych —jedwabie.
Nitka utworzona z jednego włókna ciągłego skręconego lub bezskrętowego, nadającego się do bezpośredniego przerobu na wyrób włókienniczy nazywa się jedwabiem jednowłóknowym. Nitka utworzona z dwóch lub więcej skręconych lub nie skręconych ze sobą włókien ciągłych nazywa się jedwabiem wielowłóknowym. Jedwabiami tego typu są włókna chemiczne ciągłe oraz jedwab naturalny.
Jedwabie wielowłóknowe przerabia się bezpośrednio w przemyśle włókienniczym lub modyfikuje w procesie zwanym teksturowaniem.
Teksturowanie polega na skręcaniu i rozciąganiu nitki pod wpływem odpowiedniej temperatury. W procesie tym wiązka włókien zyskuje karbikowatość i skędzierzawienie, a przez to puszystość, miękkość i przyjemny dotyk, a także elastyczność, dzięki której wyroby z jedwabi teksturowanych łatwo dopasowują się do ciała. Teksturowaniu poddaje się głównie jedwab poliamidowy i poliestrowy.
Jedwabie teksturowane dzieli się na jedwabie elastyczne i jedwabie puszyste. Charakterystyczną właściwością jedwabi elastycznych jest duża sprężystość i wydłużenie, które może dochodzić do 500%. Polskimi jedwabiami elastycznymi są: Elastil z włókien poliamidowych oraz Elastor z włókien poliestrowych. Jedwabie puszyste charakteryzują się mniejszym wydłużeniem, wyroby z nich wykonane są lekkie, o przyjemnym chwycie, dobrej izolacyjności cieplnej, mogą mieć powierzchnię puszystą lub gładką. Polskimi jedwabiami puszystymi są: Modylon i Lanastil z włókien poliamidowych oraz Bistor z włókien poliestrowych.
Odmianą jedwabi puszystych są jedwabie pętelkowe (boucle). Charakteryzują się rozciągliwością, przy zachowaniu trwałości kształtu, i mieniącym się wyglądem. Polskimi jedwabiami pętelkowymi są: Stiwlan z włókien poliamidowych oraz Toriwlan z włókien poliestrowych.