Wełna kozia
Runo niektórych gatunków kóz ma duże zastosowanie jako surowiec włókienniczy. Najczęściej używa się wełny kóz angorskich, które są hodowane w Azji Mniejszej, Afryce Południowej i Ameryce Północnej oraz wełny kóz kaszmirskich, pochodzących z Tybetu, zwanych również kozami tybetańskimi.
Wełna pochodząca od kóz angorskich jest znana w handlu pod nazwą mohair (czyt. moher). Barwa wełny mohair jest biała, o pięknym jedwabistym połysku. Włosy jej są miękkie, bezrdzeniowe, nie mają zdolności do spilśniania. Mohair stosuje się do wyrobu tkanin i dzianin o nazwie „mohair”, tkanin zwanych „alpaka”, pluszów, imitacji futer, a także jako dodatek do wełny owczej.
Wełna kóz kaszmirskich jest biała lub szara, nadzwyczaj delikatna i ma piękny połysk. Jest używana do wyrobu chust, szali oraz cienkich tkanin sukienkowych.
Wełna wielbłądzia
Wełny tej dostarczają wielbłądy jednogarbne (dromadery), hodowane w Afryce Północnej, oraz wielbłądy dwugarbne (baktriany), hodowane w Azji. Wełnę uzyskuje się przez czesanie wielbłądów w okresie linienia. Otrzymuje się w ten sposób surowiec składający się z włókien cienkich, krótkich i bardzo miękkich, określany jako „puch wielbłądzi”, oraz sierść, składającą się z włókien długich i grubych. Puch jest cennym surowcem stosowanym do wyrobu tkanin na płaszcze, podpinki, swetry, pledy, natomiast sierść służy do wyrobu filcu i tkanin technicznych.
Do zwierząt wielbłądowatych, dostarczających wełny należą również lamy (np. alpaka), hodowane w Ameryce Południowej. Zwierzęta te dają włókna długie, miękkie, barwy brązowej, czarnej, szarej lub białej, o pięknym jedwabistym połysku. Wełny te wykorzystuje się podobnie jak wełny wielbłądzie.
Wełna królika angorskiego
Króliki angorskie są hodowane w krajach europejskich. Włos uzyskuje się przez wyczesywanie, skubanie lub strzyżenie. Włókna są koloru białego lub jasnoszarego, puszyste, miękkie w dotyku, bardzo lekkie i sprężyste, o jedwabistym połysku. Wykorzystuje się je jako dodatek do wełny owczej, stosowanej na przędzę do wyrobów dzianych.
Włos króliczy i zajęczy
Włókno królicze i zajęcze jest nazywane włosem. Włókna te służą do wyrobu wysokogatunkowych filców kapeluszniczych. Włos króliczy najlepiej nadaje się na kapelusze o powierzchni gładkiej, natomiast zajęczy na kapelusze welurowe.
Włosie końskie
Włosie końskie jest sztywne, mocne i elastyczne. Włosie z ogona służy do wyrobu tzw. włosianek, stosowanych w krawiectwie do usztywniania wyłogów, przodów odzieży itp. Włosie służy także do wyrobu szczotek, sit, plecionek na kapelusze, smyczków do skrzypiec itp.
Sierść zwierzęca i szczecina
Sierść krowia, końska i innych zwierząt jest stosowana głównie do wyrobu filców, wojłoków oraz w tapicerstwie jako materiał do wyściełania. Szczecina stanowi produkt uboczny przy hodowli i uboju nierogacizny. Służy do wyrobu mocnych, twardych szczotek oraz pędzli.